Thuiszitters ... Enige tijd geleden heeft Zembla hier twee uitzendingen aan gewijd:
https://youtu.be/t-uIFuafh8w
https://youtu.be/FDroqAIL67M
In deze afleveringen gaat het met name om kinderen in het VO, maar niet alleen. Ook in het PO lopen kinderen vast door allerlei omstandigheden. Wanneer je er zelf mee te maken krijgt, zijn deze twee afleveringen ook pijnlijk herkenbaar! En ik weet uit ervaring: langzaam je kind kapot zien gaan, doet pijn!
Wat me opvalt in de filmpjes is, dat er steeds naar elkaar wordt gewezen door school, ouders en hulpverlening. En dat is ook mijn praktijkervaring. Elk van de drie partijen zegt dat ze alles doen wat mogelijk is. En tóch gaat het mis met een kind. Vervolgens begint het 'beschuldigen' dat er iets schort aan wat de ánder doet of niet doet. Waarom lukt het niet om samen te werken, elkaar als partners te zien?
Hét probleem is mijns inziens, dat 'passend onderwijs' en ook de hulpverlening nog steeds denken vanuit de bestaande structuren in plaats van creatief te zijn en een kind dat te bieden wat op dat moment nodig is. Als drie partijen samen weten we niet om te gaan met het specifieke probleem van een kind, omdat het kind niet in één hokje past, maar in meerdere. En omdat daar geen antwoord op is, betaalt het kind de rekening!
Ik ben benieuwd naar jullie analyse van de oorzaken. Maar ook naar jullie eigen ervaringen, mogelijke oplossingen en 'good practices'!
